اثر روش‌های مختلف پیش‌تیمار و اندازه بذر بر عملکرد اجزا عملکرد و برخی ویژگی‌های مرتبط با انبارمانی سوخ نژادگان‌های پیاز خوراکی

به منظور بررسی تأثیر روش‌های مختلف پرایمینگ و اندازه بذر، بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی ویژگی‌های مرتبط با انبارمانی سوخ نژادگان­های پیاز خوراکی، این پژوهش در دوسال زراعی (1391-1390و 1392-1391) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل پرایمینگ در چهار سطح (هیدرو پرایمینگ با آب مقطر، اسمو پرایمینگ بانیترات پتاسیم، پرایمینگ با استفاده از محلول اسید آمینه فولامین 2% و شاهد (بدون پرایمینگ)، اندازه بذر در سه سطح (ریز با قطر 6/2، متوسط با قطر 8/2 و درشت با قطر 3 میلی‌متر) و نژادگان در دو سطح (قرمزآذرشهر و زرقان فارس) بود. ویژگی­های عملکرد کل، وزن، قطر و طول سوخ، ارتفاع گیاه، تعداد برگ، قطر گردن، قطر طبق، تعداد پوست پیاز، تعداد مرکز، تعداد و قطر لایه خوراکی (فلس) بررسی شد. نتیجه­های تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر پیش‌تیمار و اندازه بذر روی تمام ویژگی‌های نژادگان­های مورد بررسی از نظر آماری در سطح احتمال1 % معنی‌دار بود. برهمکنش اندازه بذر × پیش‌تیمار بر ویژگی­های عملکرد کل، وزن سوخ، ارتفاع بوته و تعداد فلس معنی­دار شد. همچنین نتیجه­ها نشان داد که پرایمینگ بذر موجب بهبود عملکرد کل و اجزای عملکرد ش به طوری که مقایسه میانگین تیمارها نشان داد بیشترین عملکرد(37/59 تن در هکتار) به پرایمینگ با ماده فولامین و کمترین آن ( 41/38 تن در هکتار) به تیمار شاهد تعلق داشت. همچنین مقایسه میانگین‌ها نشان داد که عملکرد بذرهای درشت برابر 80/58 و عملکرد کل بذرهای ریز برابر 89/37 تن در هکتار بود. در پایان جهت کشت پیاز استفاده از بذرهای درشت و پرایمینگ با اسید آمینه فولامین در شرایط مشابه آزمایش قابل توصیه است.